معیار زبان ادبی و زبان مطبوعات تاجیک

بنیاد جمله در هر زبان عبارت از تلفیقی از مجموعه ای از واژگان در یک پیوستار ساختاری و معنایی است. بی توجهی به این ساختار منطقی خودبه خود به ناهنجاری در زبان و گفتار منجر می شود؛ با این رویکرد مقالۀ حاضر به مقایسۀ زبان مطبوعات با زبان ادبی پرداخته و تلاش کرده است که عیاری برای میزان ارزیابی آن ارائه دهد. با دقت در زبان وسایط اخبار عامه که منعکس کنندۀ زبان ادبی تاجیک است، می توان دریافت که عواملی چون تأثیر زبان زنده، لهجه و گویش ها، و تأثیر زبان های بیگانه موجب ایجاد تحولاتی در زبان ادبی معاصر تاجیک شده است. همچنین به مدد زبان مطبوعات ایران و افغانستان شماری کلمه ها در زبان مطبوعات تاجیک وارد شده است که این کلمه ها جایگاه خود را در گفتار و نوشتار تاجیک محکم کرده اند. قدرت و توانایی زبان ادبی به این وابسته است که معیارهای آن تا چه حد در تلفظ، املا، استفاده از عناصر لغوی، طرز و واسطه های کلمه و ترکیب سازی، شکل سازی، عبارت و جمله بندی استوارند و در گفتار و نوشتار، در اسلوب های مختلف بیانِ فکر ازطرف صاحب زبانان رعایت می شوند. نگارنده در این مقاله ذیل عناوینی چون معیار املا و تلفظ، معیار استعمال کلمه، به کار بردن کلمه در جایگاه مناسب، و معیار استعمال واحدهای عبارت پردازی، با ذکر مثال های گوناگون زبانی به مقایسۀ زبان ادبی و زبان مطبوعات تاجیک روی آورده است.